Uçan tank Antonov KT-40 ilk uçuşunu 1942 yılında yapan planör tank, Sovyet tasarımcı Antonov tarafından geliştirilmiştir. İlk bakıldığında aslında gülünecek kadar komik bir fikir gibi gözüken uçan tank, tipik bir A-10s ve II-2s tasarımlarını aklımıza getiriyor. “Krylya Tanka” (Rusça’da tankın kanatları) anlamına gelen KT-40 hiç de esnek bir tasarıma sahip değil: kelimenin tam anlamıyla o uçan bir tank olmuş…
Diğer milletler uçan tank kavramlarına ilgi gösterirken, Sovyetler Birliği sadece prototip aşamasına kadar düşüncelere daldılar. Bu da Sovyet askeri deneylerin ne kadar çılgınca olduğunun bir kanıtıdır aslında.
Uçan Tank Projesi
1942 yılında test ve geliştirilmesi yapılan Antonov’un uçan tankı, havadan birlikleri indirme veya destek birlikleriyle beraber kullanılmak üzere tasarlanmıştır. Tankların dayanıklılığı (ve içindeki mürettebatın) bir bombacının araç altına bomba yerleştirmesi ve çeşitli yüksekliklerden bırakılması ile test edildi. Çarpışma testi mankenleri olarak savaş esirlerini kullandıkları da iddia edilmektedir. Prototip uçuşu olarak tanımlanan Sergey Anokhin tarafından 2 Eylül 1942 tarihinde test edilmiştir ve şaşırtıcı derecede düzgün uçmuştur.
Ucuz ahşap, kumaş ve alüminyumdan yapılmış prototip planör; çamurluklar, farlar, mühimmat ve aşırı parçalardan arınmış olarak hafif tank olan T60’ın montajlanması ile elde ediliyordu. Planör 4 adet 4 silindirli motoru olan bombardıman uçağı ile havaya taşınıyordu. KT-40 olaysız bir alana ve araziye inmeyi başardı. Pilot daha sonra tankın üzerindeki planörü kaldırıldı ve tankı üsse geri sürdü. Sürpriz olmayan bir biçimde proje, aracın pratik olmaması bakımından iptal edildi. Ancak, gelecekte Taylor Aerocar, M551 Sheridan ve Hamilcar gibi girişimciler havadan karaya araç taşıma fikri üzerinde çalışmaya devam edeceklerdi…
Planör düzeneği tamamen sıfırdan bir yapım oldu. Boyutları T60 gibi bilinen boyutlu bir tank kullanarak ve ölçekli bir çizim üzerinde planörün tasarlanıp daha sonra genişletilerek hesaplanması ile elde edildi. Çerçeveleri, sulandırılmış beyaz tutkal ile ıslatılmış kağıt mendilin birkaç düzine tabakaları ile kaplı plastik kartların yüzeylere yerleştirilmesi şeklinde yapılmıştır.
Tüm mekanizma tam anlamıyla renkli boyalar kullanarak boyandı. Her bir bileşenin farklı malzeme olduğunu ve yaşını temsil etmesi için kanat hafif karışımlar kullanılarak boyandı. Tek renkli olan renk düzeni dağıtması için yağlı boya ve pigmentler kullanılmış.
