Tartışmasız doğada karşılaştığımız her alanda matematik vardır. Nasıl ki yeryüzünde bulunan dillerin bir alfabesi varsa matematiğin de alfabesi rakamlar ya da sayı sistemleridir. Rakamlarımız; 0, 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9 diye sıralayabiliriz. Rakamlar da yan yana gelerek sayıları oluşturur. Peki hiç daha önce düşündünüz mü, ilk defa rakamlar düşünülürken neden bu semboller seçildi? Ya da şöyle soralım. Mesela; bir rakamının şekli neden “1” şeklindedir, ya da sekiz rakamı niye “8” işareti ile anılır olmuştur? Hiç düşündünüz mü? Cevabı son derece basit: AÇILAR!
Rakamları ilk tasarlayarak kullanan insanlar, doğru parçalarını kullanarak; açılar elde etmiştir. Hangi sayısal değere ulaşmak isteniyorsa o kadar açı kullanmışlar ilgili rakamda. Kısacası; doğru parçalarını ve de bu doğru parçaların kesişmesi ile oluşacak açılar, elde etmek istediğiniz rakama denk olmalı. İstediğiniz kadar doğru parçası kullanabilirsiniz. Ama elde ettiğiniz açı sayısı ile rakamın temsil ettiği sayı birbirine denk olmalı.
Eğer 3 rakamını elde etmek istiyorsanız, istediğiniz kadar doğru parçası kullanabilirsiniz ama bu doğru parçalarının kesişmesinden oluşacak açı sayısı (ne eksik ne fazla) 3 olmalı. Gelin bir örnek üzerinden gidelim: Bir (1) sayısını temsil eden rakamı elde etmek istiyoruz. O halde bunun için sadece “1” açıya ihtiyacımız var değil mi?
Bu durumda 1 rakamı şu şekilde oluşmakta.
Peki Ya “0”?
Sıfır, aritmetikte “0” rakamını simgeler. Bugünkü sayı sisteminde sıkça kullanılan sıfır, bir niteliğin yokluğunu temsil eder. Toplamada toplandığı sayıyı değiştirmeyen etkisiz, çarpmada sonucu sıfır yapan yutan, bölmede ise bir sayıya bölündüğünde “0” sonucu çıkar.
Ancak bir sayıyı böldüğünde sonuç tanımsızdır. İlk defa El-Harezmi kullanmıştır. “0” rakamı Roma rakamlarında gösterilemeyen tek rakamdır.
