İmalat sanayi; hammaddelerin makine ya da el emeğiyle işlenip ara mala dönüştürüldüğü sanayi dalıdır. İmalat sanayisi, ikiye ayrılır. Bunlar; ağır sanayi ve hafif sanayidir. Ağır sanayi, donanım ve makine için çok büyük yatırımlar gerektirir. Ayrıca oldukça karmaşık iş örgütlemesi ve nitelikli bir işgücü yapısı vardır. Ağır sanayi dalında yatırım ve ara malları üretilmekte ve çok yüksek miktarlarda üretim yapılmaktadır.
Ağır sanayi üretimlerine örnek olarak petrol arıtımı, motorlu araç üretimi, çimento üretimi, demir-çelik üretimi verilebilir. Hafif sanayide ise üretilen mallar dayanıksızdır. Ayrıca donanım ve makineler için çok büyük yatırımlar yapmaya gerek yoktur. İşgücü, nitelikli de olabilir niteliksiz de. Elektronik araçların üretimi nitelikli bir işgücü ihtiyacı vardır. Dokumacılık, giyim vb. sanayiler de ise işçilerin herhangi bir eğitim almasına gerek yoktur.
İmalat Sanayinin Önemi
İmalat sanayisi, gelişmiş çoğu ülkenin ekonomisinde oldukça önemli bir yer tutar. Gün geçtikçe gelişmekte olan ülkelerde de bu durum geçerlidir. Az gelişmiş ülkelerde ise çoğunlukla hafif sanayi ağır basmaktadır.
İmalat sanayisi, ülkemiz ekonomisi için de oldukça önem taşır. İhracat, istihdam ve katma değer oluşturduğu için ekonomimizin temel yapı taşıdır. Yaklaşık 4,5 milyon kadar çalışanı bulunmaktadır ve ihracattaki payı %93’tür.
Türkiye’de İmalat Sanayi
929 yılında ekonomik bunalımın sonlanmasıyla birlikte Türkiye, bunalımın meydana getirdiği şartlar nedeniyle iktisadi olarak dışa kapalı bir yapıya bürünmüştür. Ancak Türkiye’de 1977-1979 yılları arasında ciddi bir döviz krizi yaşanmıştır. Bu döviz krizinin sebebi de ithal ikameci politikadır. İthal ikameci politika bir sanayileşme stratejisidir.24 Ocak 1980 tarihinde yeni kararlar alınmış ve ithal ikameci politika bırakılmış ve ihracatla ilgili politikalar üzerinde çalışmaya başlanmıştır. 1970’li yılların sonunda ithal ikameci politika izlenimi de sona ermiştir. Türkiye bu politikayı izlemeyi bırakmış ve artık sadece ihracata yönelmiştir.