Bu yazım Stefan Zweig’ın 1927’de yazdığı Lyon’da Düğün kitap özeti olacak. Fransa’nın kuşatılarak ele geçirilmiş Lyon kenti özgürlüğünü istemelerinden dolayı Fransa Ulusal Meclisi tarafından verilen önergeyle birlikte yok edilmesi emri verilmiştir. Sekiz gün düşündükten sonra verilen bu karar sonucunda halk temsilcisi durumu uzatmak amacıyla kent meydanında göstermelik olarak binalara çekiçle ve baltalarla vurmuştu. Arada bir de giyotinin sesi duyuluyordu. Halk bu yumuşak olay sonunda bir nebze olsun sakinlemişti.
Daha sonra halk temsilcisi değişerek tarihte Lyon kasabı olarak bilinen Fouche göreve getirildi. Ondan sonra toplu idamlar başladı. Mezar kazmaya yetişilemediği için artık cesetler nehre bırakılıyordu. Hapishaneler tıklım tıklım dolmuş, mahkumları koyacak yer bulunamıyordu. Okulların bodrum katları geçici olarak hapishane olarak kullanılmaya başlandı. En son belediye binasının şarap mahzenine de hükümlüler konulmaya başlandı. İçeride bulunan mahkumlar sessizce bekliyorlardı. Daha sonra yirmi kadar mahkum daha yanlarına getirildi.
Sessizce beklenirken tiz bir çığlık sessizliği böldü. Yeni gelenler arasından bir kızdı bu. Pencereye doğru gitmiş kendisine doğru koşan adama “Robert” diye bağırıyordu. Parmaklıkların arasından öpüşmeye başladılar. Birbirlerini gördükleri için çok mutlulardı. Eğer bu olaylar olmasaydı evleneceklerdi ama kız nişanlısının hapse atıldığını ve ölüme mahkum edildiğini öğrenince mahkeme salonuna gidip nişanlısının affedilmesi için yalvarmıştı. En son Fouche’nin ayakalarına kapanan kıza Fouche bir yalan uydurarak nişanlısının kurşuna dizildiğini söylemişti.
Bunun sonucunda kız onların adi bir kan emici olduklarını bağırmıştı ve hemen kızı tutukladılar. Kız nişanlısının yanına gideceğini düşündüğü için hiç üzülmüyordu bir an önce ölüp ona kavuşmak istiyordu. Ta ki nişanlısını pencerenin önünde görene kadar. Kız bunları bir çırpıda oğlana anlatmıştı. Etraflarındaki herkes artık kendilerini düşünmeyi bırakıp onlarla ilgilenmeye başladılar. Kız hayır hiç üzgün değildi sevdiğiyle aynı anda öleceği için mutluydu.
Tek üzüntüsü Tanrı’nın huzuruna onun eşi olarak çıkamayacak olmasıydı. Mahkumlar arasında bulunan papaz kızın bu isteğini yerine getirebileceğini söyledi. Kız sevinçten havalara uçuyordu. Mahkumlar da oranın bir anda kiliseye çevrilmesine sevinmişlerdi. Papaz kızın nişanlısıyla yandaki odaya geçti ve nikah için hazırlıklar başladı. O sırada içerde bir şeyler olduğunu fark eden asker kapıyı açtı ve gördükleri karşısında şaşırdı. Kimseyi rahatsız etmeden olanları izledi. Nikah sona erdi.
Damadın nikah şahidi onlara bir hediye vermek istediklerini söyledi. Hepsi birlikte bu odaya sıkışacaklardı ama onlara bir gerdek hediye etmek için onların diğer odaya gidebileceğini söyledi. Kız saçlarına kadar kızardı. Adam sağdıcın elini sıkıp teşekkür etti. Hep birlikte onları diğer odaya uğurladılar. Sabah olunca gelen asker tüm hükümlülerin uyanık ve hazır olduğunu gördü.
Diğer odadan ses gelmiyordu. Sağdıç askerler kötü muamele edip kaba bir şekilde uyandırmasınlar diye kendi gidip uyandırdı. Odadan el ele çıkan iki genç mutlu bir şekilde yürüyorlardı. Toplanan kalabalık buna şaşırmıştı. İdam yerine geldiklerinde hepsine üç silah doğrultuldu ve orada öldürüldü. Cesetleri nehre atıldıktan sonra aşkları da sonsuzluğa gitmiş oldu
